خانواده پاسکوال دوارته

✔️ رمان تلخ و سیاه خانواده‌ی پاسکوآل دوآرته حکایت دهقانی ساده، به نام پاسکوآل دوآرته، است که در انتظار حکم مرگ خویش سر می‌کند. روایت کتاب در قالب خاطراتی به قلم دوآرته است. او در خاطراتش زندگی جنایت‌بار خود را روایت کرده و کوشیده با نوشتن آن‌ها آرامش خود را بازیابد. این خاطرات درواقع کشتارنگاری روحی است آکنده از ترس و نفرت و تحقیر شده. دوآرته در کودکی نیز همین‌گونه بوده است. او تمایلی غریب به خودویرانگری دارد، شرایط هم در سوق دادن او به این سمت تأثیرگذار است و درنهایت راه را برای تبدیل شدن او به یک قاتل می‌گشاید. بوی نافذ مرگ در سرتاسر کتاب پراکنده است. نویسنده‌ی کتاب، کامیلو خوسه سلا، برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات ۱۹۸۹ است. او در درنده‌خوترین رمانش از انسانی حرف می‌زند که دیوانگی‌هایش حد و مرز نمی‌شناسد.
خانواده‌ی پاسکوآل دوآرته را از حیث این که راوی در زندان است و همه رویدادها را قبل حکم مرگش روایت می‌کند متشابه با رمان بیگانه کامو و تونل ساباتو معرفی کرده‌اند. هر چند خود من معتقدم سلا از جمله نویسندگان تحت تاثیر داستایفسکی نیز بوده و از بعدهای روان‌کاوی داستان‌های داستایوفسکی غافل نبوده است.
راوی داستان طی داستان جنایت‌هایی را که مرتکب شده است، اعتراف می‌کند، هر چند برخی را ناخودآگاه فراموش می‌کند… ولی آنچه که در این رمان حائز اهمیت است نه جنایات پاسکوال، بلکه اهمیت این سوال است که: چگونه انسانی که پاک از مادر زاده شده خودآگاه یا ناخودآگاه به این درجه از تهی بودن از انسانیت می‌رسد؟
شرایط حاکم بر جامعه در کتاب اشاره کوتاهی‌ست به جنگ‌های داخلی اسپانیا، یا ترس، جهل، شرایط جوی خانوادگی و فشار عرف و سنت‌های تعریف شده در جامعه و… که همه این‌ها دست به دست هم می‌دهند که خواننده خود را نه در مقابل که در کنار جانی متصور شود.